De Berner Sennenhond

De berner sennenhond is een grote, krachtig

gebouwde berghond van Zwitserse afkomst. De

hond heeft een schofthoogte van 64-70 cm

(reu) of 58-66 cm (teef) en is overwegend

zwart met bruinwitte aftekeningen op kop,

borst en poten. De vacht is lang en golvend.

De naam van het ras verwijst naar kanton Bern

waar deze hond gefokt werd. 'Sennen'

betekent zoveel als 'boeren in de Alpen'.

De Wolf

De wolf behoort tot de hondachtigen en is de voorouder van de honden die we nu thuis hebben. Het is een sociaal dier dat in groepen leeft. De groep bestaat uit een ouderpaar en hun jongen en wordt een roedel genoemd. Vaak bestaat de roedel uit vier tot acht dieren.De wolf is een schuw dier dat jaagt op bijvoorbeeld herten, reeën, of biggen van wilde zwijnen. De prooi moet relatief makkelijk te vangen zijn en veel voedsel bieden. Per dag eet hij zo'n 4 - 5 kg vlees. Om aan voldoende voedsel te komen hebben wolven een territorium van zo'n 250 vierkante kilometer nodig.

Het Haas

Hazen (en konijnen) behoren niet tot de knaagdieren, maar tot de haasachtigen (of dubbeltandigen), een aparte diergroep. Het verschil is dat haasachtigen achter de grote bovensnijtanden een paar stifttanden hebben staan, in tegenstelling tot knaagdieren.Behalve in IJsland en Noord- Scandinavië komt de haas in geheel Europa voor, tot op 3000 meter hoogte in de Alpen. In dichtbevolkte gebieden komt de soort weinig voor. In delen van Europa komt de sneeuwhaas voor. Deze hazensoort wordt in de winter wit. De haas is van oorsprong een steppebewoner en heeft een voorkeur voor kleinschalig gras- en bouwland, open veld als akkers en weilanden maar komt ook wel voor in open bos, heide en kwelders.

De Wilde Kat

De Europese wilde kat is iets groter dan de gemiddelde huiskat en heeft een wilde, schuwe blik in de ogen. Het meest opmerkelijke is dat de Europese wilde kat zich in sociaal gedrag onderscheid van andere katachtigen (en ook andere wilde katten). Hun leefwijze gaat van solitair tot aan een soortgelijk groepsverband zoals dat ook bij leeuwen bekend is.De Europses wilde kat is te vinden in geheel Europa en in de richting van het Midden-Oosten, Azië en Afrika gaat de ene ondersoortgroep gelijdelijk over in de andere. Er bestaat nog steeds veel debat over de indeling van alle wilde katten.

Het Edelhert 

Het edelhert is het grootst op het land levende zoogdier van Nederland en tevens de grootste soort uit de familie van de hertachtigen in Europa. Het verspreidingsgebied van het edelhert ligt in Europa en Azië. Oorspronkelijk kwam het edelhert in geheel Nederland voor. Nu komt het edelhert alleen nog voor op de Veluwe, de Oostvaardersplassen en sinds 2005 binnen een raster in het Weerterbos. Af en toe wordt er een edelhert op de Utrechtse Heuvelrug of aan de grens met het Duitse Reichswald gesignaleerd. Edelherten leefden van oorsprong in open bossen maar zijn aangepast aan allerlei biotopen, van drogere loofbossen en heidevelden tot vochtige milieus als vennen en moerassen, maar ook in hoogland en berggebieden tot boven de boomgrens. Het edelhert lijkt een voorkeur te hebben voor bosgebieden die grenzen aan grasgebieden en rivierdalen met ooibossen. In de winter moet er gras binnen bereik zijn en ook de aanwezigheid van (drink)water is belangrijk.

Het Wilde Zwijn

Het wilde zwijn wordt ook wel everzwijn genoemd maar ook zwart wild of borstelwild. Een mannetje heet ook wel keiler, het vrouwtje zeug en een groep noemt men rotte of rot. Het wild zwijn heeft een donkere, borstelige vacht met een dikke ondervacht.  Een volwassen mannetje heeft twee slagtanden. Hoe ouder een mannetje is, hoe verder deze hoektanden naar boven uitsteken. Over de borstkas heeft het mannetje een vier centimeter dikke laag kraakbeen, die dient als bescherming van de longen en het hart bij gevechten. Jonge wilde zwijnen hebben een zwartbruine vacht met goudgeelachtige strepen. Deze lopen van voor naar achter over de rug.Het wild zwijn maakt knorrende en brommende geluiden. Wanneer het dier in paniek is of angst heeft, is een hoogtonig geschreeuw te horen. In Nederland was het wild zwijn in de 19de eeuw ook uitgestorven, maar hij is door Prins Hendrik weer uitgezet. Nu komt het wild zwijn voor in gevestigde populaties op de Veluwe, in Limburg, Oost-Brabant en bij Nijmegen. Het wild zwijn komt voor in droge en natte voedselrijke loofbossen en gemengde bossen. Hij heeft een duidelijke voorkeur voor eiken- en beukenbossen aangezien daar in de herfst veel eikels en beukennootjes (de zogenaamde ‘mast’) te vinden zijn. Een voorwaarde die wilde zwijnen aan een bos stellen is de aanwezigheid van natte/moerassige plaatsen, waar ze in zogenaamde 'zoelen' (ondiepe poelen) modderbaden kunnen nemen.